W centrum Gogolina, w pobliżu dworca kolejowego, stoi pomnik Karolinki i Karliczka, bohaterów śląskiej pieśni ludowej. O wielkiej popularności "Karolinki" zadecydowała jej melodia i słowa. Już 130 lat temu o tej właśnie pieśni wspomniał w swoim zbiorze śląskich pieśni ludowych Juliusz Roger, który przedstawił ją w kilku wariantach z powiatów gliwickiego, rybnickiego, lublinieckiego i oleskiego. Niektóre z wersji tej pieśni wymieniają zamiast Gogolina miasto Bogumin. Jak wskazywał w publikacji "Gogolin dawniej i dziś" (1987 r.) wybitny znawca pieśni ludowych dr Piotr Świerc, pieśń "Poszła Karolina do Gogolina" znana była od dawna nie tylko na Śląsku, lecz także w krakowskiem i na Morawach. Na potwierdzenie tej tezy przytoczył fakt, że ta pieśń w różnych odmianach wystąpiła też w takich znanych zbiorach, jak: Żegota Pauli "Pieśń ludu polskiego w Galicji" (Lwów 1838 r.) oraz Józef Konopka "Pieśni Ludu Krakowskiego" (Kraków 1840 r.).

Pieśń "Karolinka" najbardziej znana jest na Śląsku i powszechnie przyjmuje się, że ta pieśń jest historią dziewczyny Karolinki, która poszła do naszego śląskiego Gogolina. Śpiewa się więc tę pieśń na gogolińskiej ziemi przy różnych okazjach. Dla przebywających daleko od swojego miasta melodia i tekst "Karolinki" pozostają symbolem łączności z ziemią rodzinną.

Do rozsławienia "Karolinki" wybitnie przyczynił się zespół "Śląsk", śpiewając ją w kilkudziesięciu krajach, na kilku kontynentach.

W dniu 28 maja 1967 r. w Gogolinie nastąpiło odsłonięcie pomnika Karolinki i Karliczka. Jego twórcą jest opolski rzeźbiarz Tadeusz Wencel. Pomnik zlokalizowano w miejscu, żeby go mogli zobaczyć zarówno wszyscy przejeżdżający przez Gogolin drogą z Krapkowic do Strzelec Opolskich, jak też by był widoczny dla podróżujących pociągami na bardzo uczęszczanej linii kolejowej Opole - Kędzierzyn. Pomnik Karolinki i Karliczka stał się najbardziej popularnym symbolem Gogolina. I dlatego też jest jednym z elementów naszego herbu.