Józef Wajda urodził się 19 marca 1849 roku w Nieboczowach w powiecie wodzisławskim, w rodzinie średniorolnego chłopa. Do gimnazjum uczęszczał w Raciborzu, we Wrocławiu i w Poznaniu,  skąd został powołany do armii pruskiej, a po przeszkoleniu skierowany na wojnę niemiecko - francuską. Maturę zdał po powrocie z wojny w 1871 roku,  po czym poszedł na studia teologii katolickiej we Wrocławiu. Tu wstąpił do Towarzystwa Literacko  Słowiańskiego,  którego działalność, pod kierunkiem wybitnych przyjaciół Słowian,  profesorów Uniwersytetu Wrocławskiego, tak korzystny wpływ wywarła na wielu późniejszych działaczy i pisarzy polskich Śląska. Tam zetknął się też z polskimi studentami innych prowincji pruskich, szczególnie z Poznańskiego. Święcenia kapłańskie otrzymał w Pradze w 1876 roku,  po czym przez 7 lat przebywał w Poznańskiem, w Czerwonej Wsi,  u hr. Chłapowskich, jako wikary. Stamtąd wyjeżdżał w podróże do kilku krajów Europy, a przede wszystkim,  przebywając w czysto polskich rodzinach, umocnił swe przekonania patriotyczne. W 1883 roku wrócił na Śląsk i objął stanowisko wikarego we Wodzisławiu. Stamtąd w 1885 roku przeniósł się do Żędowic, by zaopiekować się ludnością polską. W Żędowicach  ks. Wajda w krótkim czasie przebudował prostą szopę na kościół, w którym odprawiał nabożeństwa dla ludności  Żędowic, Kielczy i Zawadzkiego.

            W 1889 roku ks. Wajda został proboszczem w Kielczy, gdzie od razu przystąpił do szerokiej działalności wśród swych parafian.  Wtedy też ks. Wajda stał się centralną postacią polskiego ruchu narodowego w powiecie strzeleckim.                   

            Ważny dla ruchu polskiego w  powiecie strzeleckim był rok 1908. W tym roku, w wyniku powtórnych wyborów, kielczański proboszcz został wybrany na posła polskiego do parlamentu pruskiego. Ks. Wajda zmarł w 1923.

Ks. Józef Wajda (1849 - 1923)

Przedwojenny zajazd Dietriecha.